حمیدرضا هندی

که آنقدر از عشق گریخته ست

به پستوی انزوا

مبادا خیالش در خواب هیچ مردی

خودنمایی کند.

زنی که تلخیِ تنهایی را به جان می‌خرد

امابد عادت به چای قند پهلوی عشقی نمی‌شود

که طعم دوست داشتنش

زود از دهان می‌افتد...